Informacje ogólne

Czym jest przemoc?

Przemoc to intencjonalne działanie lub zaniechanie działania jednej osoby wobec drugiej, które wykorzystując przewagę sił narusza prawa i dobra osobiste jednostki, powodując cierpienie i szkody.

Innymi słowy kto ma przewagę i za pomocą siły stara się zmusić drugą osobę do określonego zachowania, stosuje przemoc i to on jest odpowiedzialny niezależnie od tego, co robiła i jak reagowała osoba doświadczająca tej przemocy.

Rodzaje przemocy:

• Fizyczna – jest to intencjonalne zachowanie powodujące uszkodzenie ciała lub niosące jego ryzyko, takie jak np. popychanie, szarpanie, bicie ręką, pięścią, uderzenie w twarz, kopanie itp., które powoduje bezpośrednie uszkodzenie ciała oraz choroby w wyniku powikłań i stresu.
• Psychiczna – są to zachowania takie jak kontrolowanie, ograniczanie kontaktów, straszenie, szantażowanie, grożenie, krzyczenie, oskarżanie, obwinianie, oczernianie, wyśmiewanie, wymuszanie posłuszeństwa i podporządkowania, wyzywanie, poniżanie, upokarzanie, które mają negatywny wpływ na stan psychiczny, powodują choroby psychosomatyczne.
• Seksualna – gwałt, wymuszanie pożycia seksualnego, nieakceptowanych praktyk seksualnych, czego konsekwencją są obrażenia fizyczne oraz zaburzenia seksualne.
• Ekonomiczna – formami tej przemocy są okradanie, zabieranie pieniędzy, niełożenie na utrzymanie, niezaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych rodziny, uniemożliwianie korzystania z pomieszczeń niezbędnych do zaspokajania potrzeb, zaciąganie długów bez zgody współmałżonka, uniemożliwianie podjęcia pracy zarobkowej. Ten rodzaj przemocy prowadzi do całkowitej zależności finansowej od partnera, niezaspokajania podstawowych potrzeb życiowych czy też pozostawanie bez środków do życia.

Przemoc a prawo

Przemoc fizyczna, psychiczna, ekonomiczna, seksualna jest przestępstwem! Ponadto, już same groźby popełnienia przestępstwa na szkodę osoby, której dotyczą lub szkodę osoby najbliższej, są przestępstwem, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona.

Artykuł 207 § 1 Kodeksu karnego brzmi: Znęcanie się fizyczne lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny – podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Wniosek o popełnieniu przestępstwa może zgłosić osoba poszkodowana (ofiara przemocy), świadkowie takiego zdarzenia oraz każdy, kto podejrzewa, że przestępstwo zostało popełnione.

Ważne jest posiadanie dowodów potwierdzających fakty zachowań osoby stosującej przemoc. Tymi dowodami mogą być:

• zeznania świadków (osoby poszkodowanej bądź osoby, która widziała akty przemocy lub tylko słyszała o występowaniu przemocy)
• dokumentacja medyczna potwierdzająca ślady i urazy fizyczne, jakich doznała ofiara
• policyjne notatki służbowe spisane rzez interweniujących policjantów
• nagrania na nośnikach elektronicznych potwierdzające przemocowe zachowanie sprawcy
• dokumentacja procedury „Niebieskie Karty”

Gdzie szukać pomocy?

Prawny obowiązek udzielenia pomocy w zatrzymaniu przemocy w rodzinie mają:

• Sąd Rodzinny (jeśli przemoc dotyczy dziecka),
• Policja,
• Prokuratura,
• Ośrodki Pomocy Społecznej,
• Gminne i Miejskie Komisje Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (jeśli przemoc związana jest z problemem alkoholowym)
• Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Olsztynie

Z pomocą tych instytucji możesz złożyć zawiadomienie o przestępstwie lub zażądać założenia NIEBIESKIEJ KARTY chroniącej przed przemocą. Niebieska Karta jest dokumentem służbowym wypełnianym w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia przemocy w rodzinie. Niebieska Karta służy dokumentowaniu faktów związanych z przemocą w danej rodzinie, ocenie zagrożenia dalszą przemocą, przygotowaniu skutecznego planu pomocy osobie poszkodowanej, jako dowód w sprawach sądowych, usprawnianiu procedur działania w sprawach dotyczących przemocy, poszerzaniu wiedzy dotyczącej zjawiska przemocy

Osoba doświadczająca przemocy może skorzystać ze wsparcia w Punkcie Konsultacyjnym dla Osób Uzależnionych, Współuzależnionych i Ofiar przemocy działającym w Powiatowym Ośrodku Interwencji Kryzysowej. 

W Punkcie Konsultacyjnym dla Osób Uzależnionych, Współuzależnionych i Ofiar przemocy wsparcia udzielają: psycholog i prawnik oraz pracownik socjalny.

Na spotkanie ze specjalistami można umówić się pod nr telefonu 89-544-38-00/09 lub 665 237 899. (miejsce spotkania ustalone zostanie indywidualnie).

Pamiętaj:

• Przemoc nie skończy się sama. Pierwszym krokiem do jej przerwania jest przełamanie izolacji i milczenia,
• Nikt nie ma prawa bić i poniżać kogokolwiek bez względu na to, co zrobił czy powiedział.
• Nie trzeba mieć siniaków i złamanych kości, aby być ofiarą przemocy domowej. Poniżanie i obelgi bolą tak samo jak bicie.
• Nawet po wielu latach można przerwać przemoc. Nigdy nie jest za późno, aby powiedzieć NIE!
• Uzależnienie od alkoholu nie zwalnia od odpowiedzialności za czyny. Należy karać sprawcę przemocy i leczyć jego chorobę.
• Przemoc domowa zdarza się we wszystkich grupach społecznych niezależnie od poziomu wykształcenia i sytuacji ekonomicznej.

Nic nie usprawiedliwia przemocy!!!

Przemoc domowa wyrządza dzieciom wiele poważnych szkód zarówno fizycznych,  jak i psychicznych.

Bezpłatne numery pomocowe:

Centrum Wsparcia dla osób dorosłych w kryzysie
800 70 22 22 całodobowy

Dziecięcy Telefon Zaufania Rzecznika Praw Dziecka
800 12 12 12 całodobowy

Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
116 111 całodobowy

Telefon wsparcia emocjonalnego dla dorosłych
116 123 całodobowy

Antydepresyjny telefon zaufania Itaka
22 484 88 01

Telefon zaufania młodych Itaka
22 484 88 04

Numer alarmowy w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia
112